१७औँ वार्षिकोत्सव विशेषांकफ्रन्ट पेजमुख्य समाचारसमाचारदृष्टिकोणअर्थअन्तर्वार्ताखेलकुदविश्वफिचरप्रदेशपालिका अपडेट
  • वि.सं २o८o असोज ४ बिहीबार
  • Tuesday, 05 November, 2024
नयाँ पत्रिका काठमाडाैं
२o८o असोज ४ बिहीबार o५:५८:oo
Read Time : < 1 मिनेट
प्रेरक प्रसंग प्रिन्ट संस्करण

प्रेरक प्रसंग : बिरामीको सेवा र गुरुभक्ति

Read Time : < 1 मिनेट
नयाँ पत्रिका, काठमाडाैं
नयाँ पत्रिका
२o८o असोज ४ बिहीबार o५:५८:oo

अमृतसरमा एक अनुभवी चिकित्सक बस्थे । उनी आफ्नो पेसाप्रति निकै इमानदार पनि थिए । एकपटक उनी गुरु गोविन्दसिंहको दर्शनका लागि आनन्दपुर पुगे । गुरुले उनलाई एक गुरुमन्त्र दिँदै भने– जाऊ, दीनदुःखीको सेवा गर । अन्य कुनै पनि कर्मभन्दा ठूलो र प्राथमिक दायित्व सेवा नै हो । यसैबाट जीवनमा सुखको द्वार खुल्छ । उनी घर फर्किए । पुनः चिकित्साकर्ममा संलग्न भए ।

जतिखेर जहाँबाट जस्तो अवस्थामा बिरामी आए पनि उनी आफ्नो धर्म सम्झेर सेवा गर्न तत्पर रहन्थे । सबैको प्रेमपूर्वक उपचार गर्थे ।  एकदिन बिहान सबेरै ती चिकित्सक पूजापाठ सकेर ध्यानमा बसेका थिए । गुरु गोविन्दसिंह उनलाई भेट्न भनी आनन्दपुरबाट उनको घरमै आइपुगे ।

उनी चुपचाप चिकित्सक ध्यानमा बसेको स्थानमै पुगे । चिकित्सकले गुरु आएको थाहा पाएनन् । उनी ध्यानमै लीन भइरहे । केहीबेरपछि बाहिरबाट कसैले उनको नाम लिएर बोलाए । आगन्तुकको आवाजले चिकित्सकको ध्यान टुट्यो । आगन्तुकले भने– काका गम्भीर बिरामी हुनुभएको छ । हजुरलाई लिन आएको छु । तत्काल जानुपर्‍यो हजुर ! 

चिकित्सकले आफ्नो अघिल्तिर गुरुलाई पाए । उनलाई विश्वासै भएन । जब, गुरु साँच्चै घरमै आएको विश्वास भयो, उनले गुरुलाई प्रणाम गरे । यति टाढाबाट आफैँलाई भेट्न आएका गुरुको स्वागत, सत्कार र खातिरदारी गर्नु कि बिरामीको उपचारमा जानु ? उनी धर्मसंकटमा परे । तर, एकैछिनमा उनले गुरुले दिएको मन्त्र सम्झिए ।

गुरुले भनेका थिए– दीनदुःखीको सेवा नै प्राथमिक दायित्व हो । त्यसैले, उनी गुरुसित अनुमति लिएर आगन्तुकसित गए । बिरामीको उपचार गरेर फर्किंदा केही घन्टा बितिसकेको थियो । गुरु उनलाई पर्खिरहेका थिए । घर पुगेपछि उनी गुरुको चरणमा परे । समय दिन नसकेकोमा माफी मागे । 

गुरुले उनलाई अँगालो हालेर हर्षित हुँदै भने– यसैगरी दीनदुःखी र बिरामीको सेवा नै गुरुको असली सेवा हो । शिष्यको यस्तो कर्मले नै गुरुलाई अधिक खुसी दिन्छ ।