मुख्य समाचार प्रिन्ट संस्करण

संसदमा प्रदीप गिरिको त्यो पहिलो सम्बोधन

ज्येष्ठ सदस्य बलबहादुर राईको अध्यक्षतामा बसेको ०५१ को प्रतिनिधिसभाको आठौँ अधिवेशनको पहिलो बैठक राजाको सन्देश पढेर सुनाउँदै औपचारिकतामा सीमित भएको थियो । २ पुस ०५१ मा बसेको दोस्रो बैठकमा सभामुख चयन गर्ने कार्यसूची थियो, जसमा सिराहा– ५ बाट निर्वाचित प्रदीप गिरिले कांग्रेसका तर्फबाट सभामुखका उम्मेदवार रामचन्द्र पौडेलको समर्थनमा रोचक सम्बोधन गरे । संसद्मा त्यो उनको पहिलो सम्बोधन थियो । पौडेलविरुद्ध एमालेले सिपी मैनालीलाई स्थानीय विकासमन्त्रीबाट राजीनामा गराएर उम्मेदवार बनाएको थियो । पौडेल १०७ मतसहित निर्वाचित भए भने मैनालीले ९४ मत प्राप्त गरे । समाजवादी चिन्तक गिरिले गरेको पहिलो सम्बोधनको पाठ :

माननीय सभामुख महोदय, करिब–करिब म अन्तिम वक्ता हुँलाजस्तो लाग्छ । हामीले धेरै बेरदेखि कमरेड सिपी मैनाली र रामचन्द्र पौडेलजीको तुलना गर्नुपर्ने एउटा कठिन र साह्रै धर्मसंकटको कुरा सुनिरहेका छाैँ । तर, पनि एकाध कुरा रमाइला लागे मलाई । जुन कुरो यो संसदीय व्यवस्थामा साथीहरूले मिस गरेजस्तो लाग्यो । म प्रधानमन्त्रीलाई भन्छु, क्याबिनेट गठन गर्न कति गाह्रो छ, एकचोटि अनुभव गरिसक्नु भो । कमरेड माधव नेपाललाई अनुभव भइसक्यो पोर्टफोलियो बाँड्न कति गाह्रो छ । अब उहाँलाई दिइसकेको पोर्टफोलियो, दिइसकेको गाडी हाम्रो साथीले पाउनुहुन्छ । यत्रो सैद्धान्तिक कुरा किन गर्ने ? सरक्क उहाँ (रामचन्द्र)लाई छोडिदिनुहोस् भन्न म उभिएको । लामो–लामो सैद्धान्तिक गफ त वर्षभरि नै हामी गरिराख्छौँ, गर्न पर्छ पनि । आवेश इत्यादि भयो, बढ्ता बोले, कम बोले भनेर साथीहरू भन्दै हुनुहुन्छ । यो त बढ्ता हुँदै होइन ।

अत्यन्त सभ्य कहलिएका तथाकथित संसद्मा योभन्दा बढी हानथाप भइराख्छ । सभामुखमा दुईजनाको योग्यताको विषय मलाई लाग्छ, सबभन्दा महत्वपूर्ण कुरो हो । (रामचन्द्रजी) स्थानीय विकास मन्त्रालयको जिम्मेवारी तीन वर्ष खाएर आउनुभएको छ, तपाईं(सिपी)ले बल्ल स्थानीय विकास पाउनुभएको छ । तपाईं स्थानीय विकासमै रहनुस् तीन वर्ष । यहाँ षड्यन्त्रको कुरा उठ्यो । षड्यन्त्र शब्दका कारण हाम्रो नेता शेरबहादुरजी पनि रिसाउनुभयो । वास्तवमा, उहाँले एकदम संसदीय भाषामै भन्न खोज्नुभएको छ, राम्ररी आफ्नो कुरा राख्नुभएको छ, कुनै गलत राख्नुभएको छैन । तर, यथार्थमा प्रकट भएर आएको भाषाचाहिँ असंसदीय हो । तपाईंहरूले गलत अर्थ नगर्ने हो भने बरु हाम्रा सिपी साहेबलाई नै पो षड्यन्त्र गरेर हटाउन आँटेजस्तो देख्छु म । त्यसैले सिपी कमरेड मन्त्री नै रहनुपर्छ, सभामुख रामचन्द्र हुनुपर्छ । यसमा जोडदार तर्क दिनुभएको छ, पूर्णबहादुर खड्काजी र रामशरण महतजीले । 

रामचन्द्रजी अडान नै नलिने, अडान नलिने मान्छे नै सभामुख चाहिएको हो । सभामुख सबैलाई मिलाएर राख्ने मान्छे चाहिन्छ । त्यसो हुँदा यो (गुण) पनि रामचन्द्रजीकै पक्षमा गयो ।

वास्तवमा सभामुख वेलाबखत कुटाइ खान सक्ने मान्छे पनि हुनुपर्छ, (रामचन्द्रजीले) हाउसमा कुटाइ खाएर सहिष्णुता देखाई पनि सक्नुभएको छ । सिपीले कुटाइ खानुहोला जस्तो लाग्दैन मलाई, बरु कुट्नु नै होला । जहाँसम्म योग्यताको सवाल छ, यो बडो सापेक्ष हुन्छ । कस्तो भन्दा अमेरिकामा राजदूत पठाउने मान्छेको बेग्लै योग्यता हुनुपर्छ, चीनमा राजदूत पठाउने मानिसको बेग्लै । आर्मीमा जाने मानिसको बेग्लै योग्यता हुनुपर्छ, भूमिगत काम गर्न पठाउने हो भने त्यसैअनुरूपको योग्यता हुनुपर्ला । तपाईंहरूलाई भूमिगतको ज्यादा अनुभव छ । यहाँ हाम्रो प्रदीप नेपाल पनि हुनुहुन्छ, उहाँले सञ्जय थापाको नामले उपन्यासै लेख्नुभएको थियो । त्यहाँ शौच इत्यादि नधुने मान्छे चाहिएला, भूमिगत हुन । मैले भन्न खोजेको, कामअनुसारको योग्यता चाहिन्छ । 

सभामुखको योग्यता रामचन्द्रजीमा छ । रामचन्द्रजी पूर्णकदको चन्द्रमाजस्तो शीतल हुनुहुन्छ, सिपी मैनालीजीको व्यक्तित्व एकदम मध्याह्नको प्रखर सूर्यजस्तो छ । सभामुखमा अलिकति सबैतिर ठिक हुने मानिस चाहिन्छ । सिपी कस्तो अडिग भने अगाडि रेलै आए पनि हाम्रो गणेशमानजी जस्तो म हट्ने कि रेल हट्ने भन्ने खालको उहाँको व्यक्तित्व छ । त्यो तपाईंहरू सबैले महसुस गर्नु नै भएको छ । मैले त तपाईंको आदर गरेर कमरेडी कुरा गर्दा नि फेरि यसले त खसालेर भन्यो नभन्नुहोला । यस्तो दृढ व्यक्तित्व, यस्तो अडान लिने, पार्टीभित्र पनि अडान लिएको छ ।

सभामुख वेलाबखत कुटाइ खान सक्ने मान्छे पनि हुनुपर्छ, (रामचन्द्रजीले) हाउसमा कुटाइ खाएर सहिष्णुता देखाइसक्नुभएको छ । सिपीले कुटाइ खानुहोलाजस्तो लाग्दैन मलाई, बरु कुट्नु नै होला । 

रामचन्द्रजी अडान नै नलिने, अडान नलिने मान्छे सभामुख चाहिएको हो । सबैलाई मिलाएर राख्ने मान्छे सभामुख चाहिएको हो । त्यसो हुँदा यो (गुण) पनि रामचन्द्रजीको पक्षमा नै गयो । मेरो भनाइ के भने करिब–करिब सबैको भावना पनि थाहा भइसक्यो हामीलाई । गजेन्द्रबाबुले बोलिसक्नुभयो, रोहित (नारायणमान बिजुक्छे) ज्यूको पनि आत्मा त यतै रहेछ, सल्लाह नगरेर मात्रै हो भन्नुभयो । अरू एक घन्टा टाइम भएको भए जरुर मिलाउँथ्यौँ हामी । त्यसो हुँदा किन लटपट गर्ने ? यहीँ जुरुक्क उठेर यहीँनेर सल्लाह गरेर सिपीले फिर्ता लिनुभएकोे खण्डमा (हामी) ताली बजाइहाल्छाैँ । फेरि विगत तीन वर्षमा रामचन्द्रजीले स्थानीय विकास (मन्त्रालय)मा घोटाला गरेको पो छ कि त्यो पनि मन्त्रीजी (सिपी मैनाली)ले राम्ररी, त्यहीँ बसेर हेर्नुपर्‍यो । अब कहाँ क्याबिनेट पुनर्गठन गर्ने, कसलाई दिने, त्यो पनि झन्झटै छ । त्यसैले सिपी यथावतै बस्नुहुन्छ, रामचन्द्रजीलाई अब नयाँ पद दिऊँ । 

अब अन्तिम कुरा, अघि डा. महतले भन्नुभएको थियो, यो संसद्को नियम–कानुन पनि रामचन्द्रजीलाई थाहा छ भनेर । त्यो पनि ठिकै भन्नुभयो । हाम्रो संसदीय दलको नेता शेरबहादुरजीले माओत्सेतुङको प्रसंग निकाल्दा एउटा साथीले उदारतापूर्वक मैले माओवाद छोडिदिएँ भन्नुभएको थियो । हामी यहाँ त्यो (माओवादी पार्टी) गठन गर्न आएका होइनौँ, हाम्रो विचारधारा यो हो, त्यो हो भन्नुभयो । अर्काेले माओवाद भन्न पाइन्छ, हामी भन्छाैँ भन्नुभयो । एकदम पाइन्छ । माओ विचारधाराका बारेमा तपाईंहरूका विभिन्न मत भएजस्तै हाम्रो नेताको पनि आफ्नै मत छ । यसकारण, त्यसमा पनि चित्त दुखाउन पाउनुहुन्न तपाईंहरूले । यति भन्दै बिदा हुन्छु ।